အေဆာင္လက္ဖြဲ႔
***********
ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ (စာမခက္ပါဘုရား)၊
စာမွန္မွန္က်က္ (စာမခက္ပါဘုရား)၊
အတန္းတက္ရမွာ။
အခုေတာ့ စာေပသင္တုန္းကေတာ့ဘုိင္စကယ္တစ္စီ းနဲ႔
တစ္ၿမိဳ႕လံုးအေလလိုက္ေနတာ။
စာေမးပြဲနီးခါမွ ေဘာလ္ပင္ေလး မန္းေပးပါဦး၊
ေပတံေလးမန္းေပးပါဦးနဲ႔
အာပုပ္ေစာ္နံ႐ံုအျပင္ ဘာမ်ားျဖစ္လာဦးမွာလဲ။ေျပာစမ္း။
ဘာၫြန္႔ကေလး ေဆာင္လိုက္ပါဦး၊ညာၫြန္႔ကေလး ေဆာင္လိုက္ပါဦး။
စာေမးပြဲနီးရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ကံ့ေကာ္ပင္လည္း မခံႏိုင္ဘူး။
ဘာလုပ္တာေတြတံုးဒါေတြက။
ဒီကံ့ေကာ္ၫြန္႔ေတြ၊ သေျပၫြန္႔ေတြက တို႔အေပၚ ဘာေစတနာရွိလဲ။ (ဘာေစတနာမွ မရွိပါဘုရား)။
ဘာမွ ေစတနာမထားႏိုင္တဲ့ဟာေတြကို
တျခားက႐ိုက္စားလုပ္တာနဲ႔အဟုတ္ထင္ၿပီး လုပ္ေနၾကတာ။
ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးက စာေမးပြဲနီးလာၿပီဆိုရင္
ဝါးရင္းတုတ္ထမ္းေစာင့္ေနတာ။
ေက်ာင္းတက္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းမွန္မွန္မတက္၊
စာမွန္မွန္မက်က္ဘဲနဲ႔
ခုမွ ကံ့ေကာ္ၫြန္႔ေဆာင္ခ်င္တာနဲ႔၊ ဘာေဆာင္ခ်င္တာနဲ႔
အဓိပၸာယ္မဲ့လုပ္ရပ္ေတြ သိပ္လုပ္ေနတယ္။
ေလာကဦးေႏွာက္မရွိဘူး။
ေျပာလိုက္ရင္ ဘြဲ႔ထူးေတြ ဘီေအ၊ဘီအီးဒီ၊အမ္ဘီဘီအက္စ္နဲ႔။
ၿပီးေတာ့ လမ္းေဘးက ကိုယ့္ေလာက္မွ အဆင့္မရွိတဲ့လူေတြက ေျပာတာ
နားေထာင္ေနၾကတယ္။
ဦးေႏွာက္က ဘယ္ေလာက္ ေအာက္တန္းက်သြားသလဲ။
(ျဖဴးဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲနရပတိ)
No comments:
Post a Comment