“ခ်ဳံညိ ဳစြန္းမွာတည့္ အလြမ္းေျဖေလး ”
ခ်စ္တဲ့သူငယ္ေလ-သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေယာင္းမတို ့ေလ။
၀ါဆိုငယ္မွ ၀ါေခါင္၊ ေရေဖာင္ေဖာင္ႏွင့္၊ ရြာ့ေတာင္က ေခ်ာင္း၊ရြာ့ေနာက္ေပါင္းလို ့၊ ထေနာင္း,ေၾကာင္က်စ္၊ ဆူးရစ္ ပြင့္ခါ၊ မိုးမရြာသည္။ ရြာပါေသာ္လည္း မိုးမသည္။
လယ္ျပင္ငယ္မွ ပတ္သန္း၊ပ်ဳိ ့ေကာက္ငန္းႏွင့္၊ အလြမ္းငယ္မွ ေဖ်ာ္ရာ၊ ႏွမႀကီးမယ္သာ စိုက္တဲ့၊ ေကာက္ငန္းတာကို၊ ေမာင္ကေလးငယ္ ေမာင္မလာသည္၊ မလာကတည္း၊ ႏွမႀကီးငယ္ ၀မ္းမနည္း။
ေကာက္ငန္းငယ္မွ သြယ္၀ိုက္၊ ကန္သင္းေပၚက ေမွ်ာ္လိုက္မိတိုင္း၊ ပ်ဳိႀကိဳက္တဲ့သူပ၀ါထည္ ထိပ္လယ္မွာ ေပါင္း၊ ဆံသြယ္ေပ်ာင္းငယ္ႏွင့္၊ ေဗာင္းေၾကာ့လူကို၊ စိတ္တူေႏွာလို ့၊မေျပာရေလ။
ရင္းမာပန္လ်က္၊ေကာက္စိုက္တက္ကို၊ လက္ခုပ္ပင္ေတာင္၊ပေညာင္ပင္လွ၊ ေႏွာပင္ခြႏွင့္၊လမ္းမတိုးလွ်ဳိ၊ ဆီးခ်ဳံရိပ္မွာလ၊တစ္ဆိတ္ကယ္ ခိုၿပီးလွ်င္၊ ခ်ဳံညိဳစြန္းမွာတည့္၊ အလြမ္းေျဖေလး။ ။
လက္၀ဲသုႏၵရဦးျမတ္စံ ပန္းခ်ီ usawhlaing —
No comments:
Post a Comment