"ဘုရားေဟာေသာ လမ္း (၆) သြယ္"
၁။ ျမတ္စြာဘုရားက ဘယ္လို ဥပမာေပးလဲဆိုေတာ့ ေတာင္ထိပ္က မ်က္စိအျမင္နဲ ့ျပည့္စံုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာတဲ့ ဟိုးအေ၀းကရွိတဲ့ သဲကႏၱာရၾကီးထဲကို လွမ္းျပီးၾကည့္လို္က္တယ္။ ၾကည့္ေတာ့ အေပၚကလဲ ေနကပူလိုက္တာ ေအာက္က သဲေတြကလဲ ပူက်က္ျပီးေတာ့ ေလာင္ကြ်မ္းေနတဲ့ ဒီခရီးကို ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ လူတစ္ေယာက္ ခရီးသြားေနတယ္ ၊ အဲဒီကႏၱာရၾကီးထဲမွာ သူက ဖိနပ္မပါ အေပၚက အေဆာင္းမပါ သြားေနတာ။ အဲဒါကို အျမင့္ကေန ၾကည့္တဲ့သူက ျမင္တယ္။
ဒီလူ ဘယ္သြားေနတာလဲလို ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီလူဟာ မီးက်ီးတြင္းၾကီးရွိတဲ့ဆီ ဦးတည္ျပီး သြားေနတာတဲ့။ အဲေတာ့ အေပၚကလူက ဒီလူ လမ္းေၾကာင္းမေျပာင္းရင္ေတာ့ေ ေသခ်ာေပါက္ မီးက်ီးတြင္းထဲ က်ေတာ့မွာပဲ ၊ သူက အျမင့္ကဆိုေတာ့ ျမင္တယ္၊ ေအာက္ကေန သြားေနတဲ့လူကေတာ့ ေရွ ့ကေန အေ၀းၾကီးကို မျမင္ႏိုင္ဘူးေလ။
အဲဒါ အေပၚကလူက လမ္းေၾကာင္း မေျပာင္းရင္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္က်ေတာ့မွာပဲ ။ အဲဒီလိုၾကည့္ေနတုန္း ဟိုလူကလည္း လမ္းေၾကာင္းမေျပာင္းဘူး။ အဲေတာ့ လမ္းလည္းဆံုးေရာ မီးက်ီးတြင္းထဲ က်သြားတယ္။ အဲဒီလူ ပူပူေလာင္ေလာင္နဲ ့ ဒုကၡေရာက္ေနတာကို အေပၚကလူက ျမင္တယ္။
ဘာေျပာတာလဲဆိုေတာ့ ေဟာဒီ ၃၁ ဘံုဆိုတဲ့ အထက္ကပူ ေအာက္ကပူေနတဲ့ ဒီကႏၱာရ ခရီးလမ္းၾကမ္းၾကီးထဲမွာ တခ်ိဳ ့ေသာ သတၱ၀ါေတြသည္ ငရဲေရာက္ရာ ေရာက္ေၾကာင္း အလုပ္ေတြကို လုပ္ရင္း မီးက်ီးတြင္းရွိတဲ့ဆီကို ဦးတည္ျပီး တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းေနတယ္ တဲ့။ ရွိတယ္ေနာ္ ေလာကမွာ တခ်ိဳ ့လုပ္ေန ေျပာေန ၾကံေနၾကတာေတြဟာ ငရဲကိုေရာက္ေၾကာင္း အလုပ္ေတြလုပ္ေနတယ္။ မီးက်ီးတြင္းဆီဦးတည္ျပီးသြားေနတဲ့သူဟာ လမ္းေၾကာင္းမေျပာင္းရင္ မီးက်ီးတြင္းထဲ က်ေတာ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငရဲလမ္းဆိုတာကိုလဲ ျမတ္စြာဘုရားသိတယ္။
၂။ လာျပန္ျပီ ေနာက္တစ္ေယာက္ ၊ အျမင့္ကလူက ျမင္တယ္တဲ့။ ဘယ္ကို ဦးတည္ေနတာလဲ ဒီခရီးသည္ကဆိုေတာ့ မစင္တြင္းၾကီးဆီကို ဦးတည္ေနတယ္တဲ့။ ဒီလူလမ္းေၾကာင္း မေျပာင္းဘူး၊ ခဏေနေတာ့ မစင္တြင္းၾကီးထဲ က်သြားတယ္တဲ့။ အဲဒီလိုပဲ ၃၁ ဘံုထဲမွာ တခ်ိဳ ့ေသာ သတၱ၀ါေတြဟာ တိရစၦာန္ျဖစ္ေၾက ာင္းကံေတြကို လုပ္ျပီးေတာ့ ခရီးသြားေနတယ္။ သခ်ိၤဳင္းကုန္းသြားတာကို ရုိးရုိးမသြားဘူး၊ တိရစၦာန္ျဖစ္ေၾက ာင္း အလုပ္ေတြကို လုပ္ရင္းနဲ ့သြားေနတာ။ အဲဒါလမ္းေၾကာင္းက မေျပာင္းဘူးဆိုေတာ့ တိရစၦာန္ပဲ ျဖစ္သြားတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ တိရစၦာန္ျဖစ္ရတယ ္ဆိုတာ မစင္တြင္းထဲကို က်ရတာနဲ ့တူတယ္။ တိရစၦာန္ေတြရဲ ့ဘ၀မွာ သန္ ့ရွင္းတယ္၊ စင္ၾကယ္တယ္၊ ျမင့္ျမတ္တယ္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ရွားတယ္။ အခ်င္းခ်င္းႏိုင္ရာစား ႏိုင္ရာႏွိပ္စက္ ဘာဥပေဒမွ မရွိဘူးေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ တိရစၦာန္တို ့ရဲ ့ဘံုဘ၀ကို ျမတ္စြာဘုရားက မစင္တြင္းၾကီးနဲ ့ဥပမာေပးတယ္။ အဲဒီတိရစၦာန္ျဖစ ္ေၾကာင္းလမ္းကိုလည္း ျမတ္စြာဘုရားသိတယ္။
၃။ လာျပန္ျပီ ေနာက္တစ္ေယာက္ ဒီလူကေတာ့ ဘယ္ကိုဦးတည္ေနလဲဆိုေတာ့ အထက္ပူ ေအာက္ပူလမ္းက လာတဲ့သူက ဘယ္ကို ဦးတည္ေနလဲဆိုေတာ့ သစ္ရြက္က်ဲတဲ ့အရိပ္နည္းတဲ့ သစ္ပင္အို သစ္ပင္ေျခာက္ဆီကို ဦးတည္ေနတယ္တဲ့။ အဲဒါ အဲဒီေအာက္ သူေရာက္သြားတာပဲ။ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ ့လာတယ္၊ အေမာမေျပဘူး။ သစ္ပင္က စိုစိုေျပေျပမွ မဟုတ္ဘဲကို။ သစ္ပင္ေျခာက္ၾကီ းျဖစ္ေနတာကို၊ အဲသလိုပဲတဲ့ တခ်ိဳ ့သတၱ၀ါေတြ သြားေတာ့သြားေနတာပဲ၊ ျပိတၱာဘံုဘ၀ ဘံုဌာနကို ေရာက္ဖို ့အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ ့သြားေနတာ။ အဲဒါငတ္ရင္းနဲ ့အဆာမေျပရင္းနဲ ့ ပူေနရမယ့္ဘ၀မ်ိဳး။ ဒါေၾကာင့္ ျပိတၱာဘ၀ကို သစ္ပင္အိုလို ့ဥပမာေပးတယ္။ ဘာမွ မွီခိုစရာ အရိပ္ခိုစရာ မရွိဘူးတဲ့ ။ အဲဒီလမ္းကိုလည္း ျမတ္စြာဘုရားသိတယ္။
၄။ လာျပန္ျပီေနာက္တစ္ေယာက္၊ ဘယ္ကို ဦးတည္ေနသလဲ။ အရိပ္အာ၀ါသနဲ ့ျပည့္စံုတဲ့ သစ္ပင္ပ်ိဳဆီကို ဦးတည္ေနတယ္။ တခ်ိဳ ့သတၱ၀ါေတြဟာ လူျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ကံေတြကို ျပဳရင္းနဲ ေသရြာသြားတာ။ သစ္ပင္ပ်ိဳဆိုေတာ့ အရိပ္အာ၀ါသနဲ ့ျပည့္စံုတယ္၊ သို ့ေသာ္လည္း ေနပူထဲကလာတဲ့သူအတြက္ ေရေသာက္ရမွ ေရခ်ိဳးရမွသာ အဆင္ေျပမယ္မလား။
၅။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ျပႆာဒ္ေဆာင္ရွိရာဆီ ဦးတည္ေနတယ္။ သူကေတာ့ သစ္ပင္ပ်ိဳထက္ ပိုျပီး အရိပ္အာ၀ါသနဲ ့ျပည့္စံုတာေပါ့။ အဲဒါဘာေျပာတာလဲဆိုေတာ့ တခ်ိဳ သတၱ၀ါေတြဟာ နတ္ျပည္ ေရာက္ေၾကာင္း ေကာင္းမႈေတြကို ျပဳရင္း ေသရြာသြားေနတယ္တဲ့။
၆။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အဲဒီ (၅) ခုကို ဘယ္ဟာမွ ဦးမတည္ဘူး။ သူဘယ္ကို ဦးတည္ေနသလဲဆိုေတာ့ ၾကာမ်ိဳးငါးပါးန ဲ ့ျပည့္စံုတဲ့ ေရၾကည္ ေရေအး ေရခ်ိဳ နဲ ့ျပည့္စံုတဲ့ မဂၤလာနဲ ျပည့္စံုတဲ့ ေရကန္ၾကီးဆီကို ဦးတည္ေနတယ္တဲ့။ အေပၚကေနပူတယ္၊ ေအာက္က သဲပူတယ္၊ ေရကလည္း ငတ္လွျပီ၊ အာေခါင္ေတြလည္း ေျခာက္လွျပီ။ လူကလည္း ေရခ်ိဳးခ်င္လွျပီ။ အဲဒီေရကန္ထဲလည္း ေရာက္ေရာ ေရကို အားရွိပါးရွိေသာက္မယ္။ အားပါးတရေသာက္မယ္၊ ျပီးရင္ စိမ္ျပီးေတာ့ခ်ိ ဳးမယ္။ အခုက်မွပဲ အဆာေျပေတာ့တယ္။ အခုက်မွပဲ အပူအအိုက္ေျပေတာ့တယ္ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္သည္ ေရကန္ေတြ ့တဲ့သူမွသာလွ်င္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္မလား။ အဲဒါ ဘာေျပာတာလဲဆိုေတာ့ ဂတိ၀ိမုတၱလို ့ေခၚတဲ့ နိဗၺာန္ကို ေျပာတာ။ အဲဒီ နိဗၺာန္ကို ဘယ္လမ္းကေလွ်ာက္ရမလဲ ဆိုတာလဲ ျမတ္စြာဘုရားသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက လမ္းသိသူ လို ့သူ ကိုယ္သုူ၀န္ခံထားတာေနာ္။
သစၥာေရႊစည္ ဆရာေတာ္ (ဥပမာ(၉)မ်ိဳး တရားေတာ္မွ)
ေမတၱာျဖင့္ ေ၀မွ်သူ အႏိႈင္းမဲ့စာတိုေပစမ်ား
No comments:
Post a Comment