မဂ္တား ဖိုလ္တားအႏၲရာယ္ ငါးပါး

အႏၲရာယ္ ငါးပါး

နတ္ျပည္သို႔ မေရာက္ႏိုင္ေအာင္၊ စ်ာန္မရေအာင္, မဂ္မရေအာင္, ဖိုလ္မရေအာင္ တားျမစ္ေသာ အႏၲရာယ္ ငါးမ်ိဳး ရွိ၏။

လကၤာ

‘ကံ’ ‘ကိေလသ’၊ ‘ဝိပါက’၊ ‘ဝါဒ’ ‘တိကၠမာ’ နတ္႐ြာနိဗၺာန္၊ မဂ္ဖိုလ္စ်ာန္၊ ငါးတန္ အႏၲရာ။

‘ကံ’ = ကမၼႏၲရာယ္ ‘ကိေလသ’ =ကိေလသႏၲရာယ္ ‘ဝိပါက’ = ဝိပါကႏၲရာယ္ ‘ဝါဒ’= အရိယူပဝါဒႏၲရာယ္ ‘တိကၠမာ’ = အာဏာဝီတိကၠမႏၲရာယ္

ကမၼႏၲရာယ္

ပၪၥာနႏၲရိယကံငါးပါးႏွင့္ ဘိကၡဴနီမ၌ က်ဴးလြန္မႈျဖစ္ေသာ အကု သိုလ္ကံတည္းဟူေသာ အႏၲရာယ္ကို က်ဴးလြန္ထားေသာ ပုဂၢိဳလ္ မွာ ယခုဘဝ၌ စ်ာန္, မဂ္, ဖိုလ္တို႔မရႏိုင္။ ေသၿပီးေနာက္ဘဝမွာ လည္း သုဂတိမေရာက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အပါယ္ေလးပါးသို႔ ဧကန္ က်ေရာက္၏။

ပၪၥာနႏၲရိယကံငါးပါး

(၁) အေမကို သတ္ျခင္း၊ (၂) အေဖကို သတ္ျခင္း၊ (၃) ရဟႏၲာကို သတ္ျခင္း၊ (၄) ျမတ္စြာဘုရားကို ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ ျပဳျခင္း၊ (၅) သံဃာသင္းခြဲျခင္း။

အေမ, အေဖကို သတ္ရာ၌ အေမမွန္း, အေဖမွန္း သိသည္ျဖစ္ေစ၊ မသိသည္ျဖစ္ေစ သတ္မိ၍ ေသလွ်င္ ဤကံထိုက္ေတာ့၏။ တျခား သူတစ္ဦးအမွတ္ျဖင့္ သတ္လိုက္ၿပီး အေမ သို႔မဟုတ္ အေဖျဖစ္ ေနက ဤကံႀကီးထိုက္၏။ အလြန္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္း၏။

ရဟႏၲာကို သတ္ကလည္း ဤကံႀကီးထိုက္၏။

ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံၿပီ းျဖစ္ရာ ဘုရားရွင္ကို ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ မျပဳႏိုင္ေတာ့ေသ ာ္လည္း ဘုရား႐ုပ္ပြား ေစတီေတာ္မ်ားကို ဖ်က္လို ဖ်က္ဆီး ျပဳလုပ္က ဤကံနီးပါး အလြန္ပင္ အျပစ္ႀကီးေၾကာင္း မွတ္ သားရ၏။

သံဃာသင္းခြဲသည္ ဆိုရာ၌ သိမ္တစ္ခုအတြင္း တစ္ၿပိဳင္နက္ေသာ ခဏမွာ သံဃာ ၂-စုခြဲၿပီး ကံျပဳေအာင္ ျပဳလုပ္မွ သံဃာသင္းခြဲ ေသာကံထိုက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟန္းမ်ားမွာသာ ဤကံထိုက္ႏိုင္၏။ လူမ်ား၊ သာမေဏမ်ားမွာ ဤကံမထိုက္ႏိုင္။ သာမန္ သံဃာအခ်င္းခ်င္း ကြဲသြားေအာင္ ျပဳလုပ္႐ုံျဖင့္ သံဃေဘဒ ကံမထိုက္ေသာ္လည္း အျပစ္ႀကီးမား၏။

အဇာတသတ္သည္ သူ႔အေဖကို သတ္သူျဖစ္ရာ ပိတုဃာတကကံ ထိုက္ၿပီး အပါယ္ငရဲသို႔က်ေရာက္ရ၏။ ေဒဝဒတ္သည္လည္း ျမတ္စြာဘုရားကို ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ျပဳ ေသာ ကံႀကီး၊ သံဃာသင္းခြဲေသာ ကံႀကီးမ်ား ထုိက္သျဖင့္ အပါယ္ ငရဲသို႔က်ေရာက္ရ၏။

ဘိကၡဴနီမ၌ က်ဴးလြန္ျပဳက်င့္မိကလည္း ဤကမၼႏၲရာယ္ႀကီး ထိုက္ ၏။ ထူးျခားခ်က္တစ္ခုမွာ ဤဘဝ၌ စ်ာန္, မဂ္, ဖိုလ္ မရႏိုင္ေတာ့ ေသာ္လည္း ေနာင္တတရားရၿပီး ေကာင္းစြာ က်င့္ၾကံေနထိုင္သြား ကသုဂတိဘဝ ရႏိုင္ေသးေၾကာင္း သိရ၏။ ဘုရားရွင္လက္ထက္တြင္ တန္ခိုးအရာ၌ ဧတဒဂ္ရေသာ ရွင္ဥပၸလဝဏ္ကို မုဒိန္းျပဳက်င့္ သူ နႏၵလုလင္မွာ ေျမမ်ိဳခံရကာ အပါယ္ငရဲသို႔ က်ေရာက္ရ၏။

ကိေလသႏၲရာယ္

အယူအဆ ခိုင္ခိုင္ၿမဲၿမဲစြဲစြဲလန္းလန္း ယူထားေသာ နိယတမိစၧာဒိ႒ိ ကို ကိေလသႏၲရာယ္ဟု ေခၚ၏။ အက်ိဳးမရွိဘူးဟု ခိုင္ခိုင္ၿမဲၿမဲယူဆေသာ နတၳိကဒိ႒ိ၊ ကံမရွိဘူးဟု ခိုင္ခုိင္ၿမဲၿမ ဲယူဆေသာ အကိရိယဒိ႒ိ၊ အေၾကာင္းမရွိဘူးဟု ခိုင္ခိုင္ ၿမဲၿမဲယူဆေသာ အေဟတုကဒိ႒ိ ဟူသည့္ မိစၧာဒိ႒ိ ၃-ခုကို နိယတ မိစၧာဒိ႒ိဟု ေခၚ၏။

ဤနိယတမိစၧာဒိ႒ိအယူရွိသူမ်ားမွာလည္း ဤဘဝ၌ စ်ာန္, မဂ္, ဖိုလ္ မရႏိုင္၊ ေနာင္တမလြန္ သုဂတိဘဝ မရႏိုင္။

ဝိပါကႏၲရာယ္

ဝိပါက = ဝိပါက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အႏၲရာယ္ အဟိတ္ပဋိသေႏၶေနပုဂၢိဳလ္၊ ဒြိဟိတ္ပဋိသေႏၶေ နပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ေနာက္ ဘဝက ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ မေကာင္းမႈမ်ား၏ အက်ိဳးေပးျဖစ္ေသ ာ ဝိပါကႏၲရာယ္ေၾကာင့္ စ်ာန္, မဂ္, ဖိုလ္ မရႏိုင္။

သို႔ေသာ္ ယခုဘဝ၌ ေကာင္းမြန္စြာ ေနထိုင္ က်င့္ၾကံသြားပါက သုဂတိ ဘံုသို႔ ေရာက္ႏိုင္၏။ တိရစၧာန္ပင္ လူ႔ဘဝ ျပန္ရႏိုင္၏။

အရိယူပဝါဒႏၲရာယ္

အရိယာပုဂၢိဳလ္မွန္း သိသည္ျဖစ္ေစ၊ မသိသည္ျဖစ္ေစ ယုတ္မာေသာ စိတ္ထားျဖင့္ အရိယာပုဂၢိဳလ္ကို စြပ္စြဲ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း ျပဳမိပါက အရိယူပဝါ ဒႏၲရာယ္ထိုက္၏။ စိတ္ျဖင့္ ျပစ္မွားမိလွ်င္ ပင္ အႏၲရာယ္ျဖစ္ႏိုင္သျဖင့္ အလြန္ ဂ႐ုစိုက္ သတိထားသင့္၏။

ေရွးက ရဟန္း ၂-ပါး ႐ြာထဲသို႔ ဆြမ္းခံဝင္ၾကရာ အသက္ႀကီးေသာ ရဟႏၲာမေထရ္ႀကီးမွာ ေလနာေရာဂါရွိသျဖ င့္ ဆြမ္းခံရရွိေသာ ယာဂု ပူပူကုိ မေအးခင္ ခ်က္ခ်င္း ဘုဥ္းေပးသံုးေဆာ င္ရာ၊ အသက္ငယ္သူ ေသာတာပန္ရဟန္းက ကဲ့ရဲ႕အျပစ္စကား ဆိုမိ၏။

ညေန၌ မေထရ္ႀကီးသည္ ရဟန္းငယ္ထံသို႔ ႂကြေရာက္၍ “ငါ့ရွင္ … ရဟန္းကိစၥၿပီးေအ ာင္ ႀကိဳးစား ပြားမ်ားအားထုတ္ၿပီးပါၿပီလား” ဟု ေမးရာ၊ “တပည့္ေတာ္ … ေသာတာပန္မွ်သာ ရွိပါေသးသည္ ဘုရား” ဆိုလွ်င္ “သို႔ဆိုလွ်င္ … တရားဆက္ၿပီး အားထုတ္မည္ဆိုက ငါ့ရွင္အ တြက္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေခ်ၿပီ”ဟု ရဟန္းငယ္၏ အက်ိဳးကိုလိုလား သတိ ေပးစကား ဆိုေလသည္။

ရဟန္းငယ္လည္း ရဟႏၲာမေထရ္ႀကီးက ျပစ္မွားမိမွန္းသိသျဖင့္ ဝန္ခ် ေတာင္းပန္ေလသည္။

အရိယူပဝါဒႏၲရာယ္မွာ ျပစ္မွားမိေသာ ပုဂၢိဳလ္ထံကိုယ္တိုင္ ဝန္ခ်ေတာင္း ပန္ျခင္း၊ ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္က လူလႊတ္ေတာင္းပန္ျခင္း၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို ရွာမရေတာ့က တျခားပုဂၢိဳလ္မ် ားေရွ႕, ဆရာသမားမ်ားေရွ႕ တြင္ “…. ဤကဲ့သို႔ … ဤကဲ့သို႔… တပည့္ေတာ္သည္ အဘယ္ပုဂၢိဳလ္ ကို ျပစ္မွားမိထားပါသည္။ ဤအျပစ္အတြက္ မည္ကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ရမည္ကို ၫႊန္ၾကား ဆံုးမေတာ္မူပါ”ဟု ဆိုရ၏။ ထိုတျခားပုဂၢိဳလ္မ်ား, ဆရာသမား မ်ားက “သို႔ဆိုလွ်င္ ထိုပုဂၢိဳလ္အား ဒီကေန ေတာင္းပန္ပါ။ ဟိုက ပုဂၢိဳလ္က လည္း ခြင့္လႊတ္ပါလိမ့္မယ္” စသည္ … ဆိုဆံုးမ ၫႊန္ၾကားသည့္အတိုင္း လိုက္နာ ေဆာင္႐ြက္ျခင္း၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ ပရိနိဗၺာန္စံသြားၿပီဆိုလွ်င္ စံရာ ေနရာေဒသသို႔သြားေရာက္၍ ေတာင္းပန္ျခင္းမ ်ားျဖင့္ ေက်ေအးႏိုင္ ပါသည္။

အရိယာမဟုတ္သည္တိုင္ေအာင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ က်င့္ၾကံေနထိုင္ သူ ပုဂၢိဳလ္မွ်ကိုပင္ ကဲ့ရဲ႕ အျပစ္စကားဆိုျခင ္းသည္ အရိယူပဝါဒကံနီးပါး အျပစ္ႀကီးသည္ဟု ဆို၏။

အာဏာဝီတိကၠမႏၲရာယ္

လြန္က်ဴးလိုေသာ စိတ္ေစတနာျဖင့္ သင့္ေရာက္အပ္ေသာ အာပတ္၊ ဘုရားရွင္၏ အာဏာကို လြန္ဆန္ေသာ, ဘုရားရွင္အား မ႐ိုေသရာ ေရာက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အႏၲရာယ္ျဖစ္၏။ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ မဆိုင္ဘဲ ဘုန္းႀကီးမ်ားႏွင့္သာ သက္ဆိုင္၏။ သင့္ေရာက္ေသာ အာပတ္ကို မေျဖဘဲ မကုစားဘဲတရားအားထုတ္ ကတရားထူး မရႏိုင္။ နတ္႐ြာနိဗၺာန္ စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္ မရႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးမ်ားမွာ မၾကာခဏ အာပတ္ေျဖၾကရ၏။ အျပစ္အလိုက္ ေျဖနည္းအမ်ိဳးမ် ိဳးျဖင့္ အာပတ္ေျဖၾကရ၏။

(အရွင္ သီလနႏၵာဘိဝံသ)